1η εκδοχή:

Ο Αίσωπος ήταν ο διασημότερος Αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και μυθογράφος. Γεννήθηκε το 620 π.Χ. και πέθανε το 564 π.Χ. στους Δελφούς. Λέγεται ότι ανήκει στο βασίλειο του θρύλου, αφού αμφισβητείται η ύπαρξή του και είναι λιγοστές οι πληροφορίες για τη ζωή του. Τα έργα του δεν τα έγραφε αλλά τα διηγούταν προφορικά. Παραδίδεται ότι είχε μια ευκολία να επινοεί μύθους και να τους χρησιμοποιεί, για να δείχνει και να αποδεικνύει αυτό που ήθελε σε συζητήσεις και διαμάχες της καθημερινής ζωής.

Εικόνα 1. Ελληνιστικό άγαλμα που παριστάνει τον Αίσωπο, από τη συλλογή της Βίλλα Αλμπάνι, Ρώμη

Θεωρείται ότι γεννήθηκε στη Φρυγία. Από πολλούς όμως πιστεύεται ότι ο τόπος καταγωγής του ήταν η Σάμος ή η Θράκη, οι Σάρδεις, η Αίγυπτος και η Λυδία. Αναφέρεται επίσης ότι γεννήθηκε στην Αφρική, στην Αιθιοπία. Αυτό δικαιολογείται λόγω του ότι στους μύθους τους αναφέρονται ζώα που δεν ήταν τότε γνωστά ούτε στην Ελλάδα αλλά ούτε στην Αφρική. Υπάρχουν πολλές υποθέσεις για τον τόπο καταγωγής του επειδή είχε κάνει πολλά ταξίδια στη ζωή του.

Ο Αίσωπος φαίνεται να ήταν ταπεινής καταγωγής και θεωρείται πως υπηρετούσε. Στην πρώτη εκδοχή αναφέρεται ότι ήταν δούλος του φιλόσοφου Ιάδμονα, ενώ στη δεύτερη θεωρείται ότι ήταν δούλος ενός κτηματία και τον χρησιμοποιούσε σαν βοσκό.

Το παρουσιαστικό και ο χαρακτήρας του Αισώπου

Λέγεται ότι ήταν «πραγματικό τέρας ασχήμιας». Ο χαρακτηρισμός αυτός οφείλεται στο ότι είχε πολύ άσχημα χαρακτηριστικά (ήταν κακόμορφος). Ήταν «μέλας», καμπούρης, τραυλός, κοντολαίμης, «βλαισός», «προγάστωρ», «σιμός» και με τριγωνικό κεφάλι.

Εικόνα 2. Ο Αίσωπος-Πίνακας του Ντιέγο Βελάθκεθ

Παρ' όλα αυτά ήταν ένας ευφυέστατος άνθρωπος με διαβρωτικό χιούμορ και απαράμιλλο θάρρος. Κάτω απ' την άσχημη μορφή του αποδεικνυόταν το πνεύμα και το ήθος του. Ο Αίσωπος επιπλέον δείχνει την ανωτερότητα ενός πνευματικού ανθρώπου.  

Πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/Αίσωπος

https://www.bookmuseum.gr/Collections/Books/Aisopus/AisopusVios.htm 

2η εκδοχή:

Το έργο του Αισώπου

Ο Αίσωπος ασχολήθηκε με την τέχνη της μυθοπλασίας και της μυθογραφίας. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία και είναι από τους πιο γνωστούς Έλληνες μυθοποιούς. Πρωταγωνιστές στους μύθους του ήταν ζώα με ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά. Η επιλογή του κάθε ζώου στους μύθους δεν ήταν τυχαία, καθώς κάθε ζώο αντιπροσώπευε ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό.  

Εικόνα 1. Αναπαράσταση από μύθο του Αισώπου: ο λαγός και η χελώνα   

Εικόνα 2. Αναπαράσταση από μύθο του Αισώπου: η αλεπού και τα σταφύλια

Πληροφορίες για τη ζωή του Αισώπου

Οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του δεν είναι ακριβείς και συγκεκριμένες αλλά είναι αντιφατικές, καθώς η δράση του τοποθετείται στον 6ο π.Χ. αιώνα εποχή στην οποία δεν γινόταν ακριβής καταγραφή ιστορικών γεγονότων. Όπως και για τον Όμηρο πολλοί αμφισβητούν την ύπαρξή του, όπως και τον τόπο καταγωγής του. Τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Φρυγία, ενώ σύμφωνα μ' άλλους γεννήθηκε στη Σάμο ή τη Θράκη, τις Σάρδεις, την Αίγυπτο ή και άλλες περιοχές της Αφρικής, όπως την Αιθιοπία, στηριζόμενοι στο ότι στις ιστορίες του εμφανίζονται ζώα άγνωστα τότε στην Ευρώπη και την Αφρική. Ο μεγάλος αριθμός των τόπων αυτών δικαιολογείται και από τα πολλά ταξίδια που πιστεύεται πως έκανε ο Αίσωπος. Κατά πάσα πιθανότητα γεννήθηκε από οικογένεια δούλων και εργάστηκε ως δούλος του φιλόσοφου Ιάδμονα. 

Εικόνα 3. Σύγχρονη αναπαράσταση του Αισώπου

Εξωτερική εμφάνιση και χαρακτήρας του Αισώπου

Για το παρουσιαστικό του Αισώπου η αρχαία παράδοση δεν διασώζει κανένα συγκεκριμένο στοιχείο. Όμως πιστεύεται πως ήταν άσχημος: Δηλαδή πιο συγκεκριμένα, ήταν μαυριδερός, καμπούρης, κοιλαράς, κοντόλαιμος, στραβοπόδης, το κεφάλι του ήταν μακρουλό και τριγωνικό, η μύτη του ήταν πλακουτσωτή, τα χείλη του ήταν σαρκώδη και προεξέχοντα. Επίσης, υποστηρίζεται πως, τουλάχιστον στην αρχή της ζωής του, ήταν βραδύγλωσσος και ψευδός.

Εικόνα 4. Σατυρική αναπαράσταση του Αισώπου σε ερυθρόμορφο αγγείο 

Παρόλα αυτά ο Αίσωπος, κάτω από αυτή την άσχημη εμφάνιση, ήταν ένας άνθρωπος με πνεύμα, ευφυΐα και ήθος. Το χιούμορ του και το θάρρος του έρχεται σε αντίθεση με τις συντηρητικές αξίες της αρχαίας κοινωνίας. Επίσης, δείχνει την αξία και την δύναμη ενός πραγματικά πνευματικού ανθρώπου που μέσα από τις ιστορίες του μας μαθαίνει: την ανθρωπιά, την αγάπη, την ελευθερία, την αυτάρκεια, την αταραξία, την ανιδιοτέλεια, την αυτοθυσία, το να νοιάζεσαι για τον άνθρωπο ο οποίος αναγκάστηκε να βρεθεί στο περιθώριο και δεν έχει κανέναν να τον υπερασπιστεί, το να μην κρατάς κακία, την συγχώρεση των αδικούντων, την φιλαλήθεια, την περιφρόνηση του πλούτου. Όλες αυτές οι αρετές κάνουν τον Αίσωπο, ο οποίος είναι αδικημένος από τη φύση, πρότυπο εσωτερικής ομορφιάς.